Kediler bugün artık sadece tuvallerde değil, ekranlarda yaşıyor. Instagram’da, NFT sergilerinde, dijital illüstrasyonlarda her yerde karşımıza çıkıyorlar. 🧡 Ai Weiwei (Çağdaş Çinli sanatçı) Evinde 30’dan fazla kediyle yaşayan Ai Weiwei, kedileri özgürlüğün simgesi olarak görüyor. “Kapıyı pençesiyle açabilen tek hayvan kedi,” diyor. Kediler onun için bireyselliğin ve direnişin sembolü. 💜 Louis Wain (1860–1939) Delilikle dahilik arasında gidip gelen Wain, insan gibi davranan kedileriyle tanındı. Renkli, desenli kedileri bugün bile “yaratıcılığın sınırında dolaşan sanatın” en özel örneklerinden. 💫 Türk sanatından bir parantez: Bedri Rahmi Eyüboğlu Onun kedileri kelimelerle mırıldanır. Şiirlerinde, desenlerinde ve mozaiklerinde kedi; hem Anadolu efsanelerinin hem şehir yalnızlığının taşıyıcısıdır. Kediler sanatta hâlâ aynı şeyi fısıldar: Özgürlük, zarafet ve gizem. Sadece tuvale değil, insana da iz bırakırlar. Senin favorin hangisi? Tarihin kedi ressamları arasında hangisi seni en çok etkiliyor?

Isırmayı azaltmanın en etkili yolu, kedinin av içgüdüsünü ellerden oyuncaklara taşımaktır. Bu, davranış terapilerinde “yeniden yönlendirme” (redirection) olarak geçer. Skinner (1953) ve Hart & Hart (2019) bu yöntemin başarısını destekler. Temel mantık: Kedi enerjisini boşaltırsa ısırma davranışı azalır. Enerji boşalmazsa insan eli “hedef” olur. Bu yüzden: - Tüylü çubuk oyuncaklar (distance play) - Zıplayan ip oyuncaklar - Fare biçiminde av oyuncakları - Kovalamaca tünellerien yüksek başarı oranına sahip. Oyun süresi kısa ve ritmik olmalı. 10–12 dakika ideal. Avlanma döngüsü: “gör – takip et – pusuya yat – yakala” şeklinde ilerler. Bu döngü tamamlanınca beyin ödül hormonu salgılar ve ısırma baskısı azalır. Önemli nokta: Oyun elle bitmez. Oyuncağı yakalamasına izin ver. El yakalanırsa “av tamamlandı” sinyali yanlış yere düşer. Oyun sonrası yaş mama küçük bir porsiyonla verilebilir. Bu, doğal av döngüsünün “yakaladım–yemek” aşamasını tamamlar ve kedinin sinir sistemini regüle eder. Sonuç: Oyun yönetimi doğru yapıldığında ısırıklar %60–80 oranında azalır. Eller av değil, oyuncak avdır. Kedi bunu öğrendiğinde, evdeki huzur otomatik artar.

Yok artık kedidir kedi😂🤣

Kediler tarih boyunca sadece evin değil, tuvalin de misafirleri oldular. Onları izleyen sanatçılar fark etti ki; kedinin dinginliği, bağımsızlığı ve zarafeti aslında insanın iç dünyasının yansımasıydı. 🐾 Leonardo da Vinci (1452–1519) “En küçük kedi bile bir sanat eseridir.” Da Vinci, kedilerin hareketlerini inceleyen ilk ressamlardandı. Not defterlerinde onlarca kedi eskizi vardır; anatomik gözlemle estetiği birleştirir. 🐱 Édouard Manet (1832–1883) Manet, “Olympia” tablosunda modelin yanına yerleştirdiği siyah kediyle toplumsal normlara meydan okur. Kedi burada masumiyetin değil, bağımsız kadın figürünün sembolüdür. 🖤 Pierre Bonnard (1867–1947) Ev kedilerini en yumuşak halleriyle resmetti. Onun tablolarında kedi, huzurun ve evin ritmini temsil eder. Kediler o dönem sadece “evcil hayvan” değil, yaşamın sessiz metaforlarıydı. Tuvaldeki her tüy, biraz da insanın kendi içsel yalnızlığına dokunur. Sence sanatçılar kedilerde en çok hangi duyguyu arıyorlardı?

20. yüzyıla geldiğimizde kediler fırçalardan çıkıp renk bloklarına ve soyut formlara dönüştü. Sanat değişti ama kedinin büyüsü hep kaldı. 🐈 Pablo Picasso (1881–1973) Picasso’nun kedileri enerjik, neredeyse vahşi birer figürdür. 1940’lardaki çizimlerinde kedi, hem oyun hem kaos unsurudur — sanatçının iç dünyasının aynası gibidir. 🐾 Henri Matisse (1869–1954) Matisse’in tablolarında kedi, renk dengesiyle kompozisyonun “oyunbozanı”dır. Sarı bir koltukta kıvrılmış siyah kedi, onun sadeliğe duyduğu hayranlığı temsil eder. 🎨 Tsuguharu Foujita (1886–1968) Paris’te Japon zarafetini Batı empresyonizmiyle buluşturdu. Kedileri tüy tüy işleyen Foujita, kedinin hem tanrısallığını hem kırılganlığını gösterdi. Modern sanat, kediyi doğrudan resmetmekten çok, enerjisini aktarmayı seçti. Kedi artık bir “model” değil, bir ruh haliydi. Modern sanatın kedisi mi, klasik sanatın kedisi mi sana daha yakın?