Biz annelikle yoğrulduk… ama kendimizi unutmadan.
Ben Yorgun Anne, adını hepimizin içinde gizli kalan o sessiz çığlıktan aldı. Çünkü bizler sadece anne değiliz.
Yoruluyoruz, susuyoruz, bazen hayal kırıklıklarını yastığımıza saklıyoruz. Ama işte tam da burada — bu dergide ve toplulukta — artık saklanmıyoruz. Paylaşıyoruz.
Bu sayfalar, “ben de böyle hissediyorum” diyen annelerin sesi olsun diye var.
Güçlü görünmek zorunda olmadığın, eksik hissetmenin ayıplanmadığı, yorgunluğun bir zayıflık değil, emek olduğunu bilen kadınların bir araya geldiği bir alan burası.
Birbirimize omuz olduk, kelimelerle birbirimize sarıldık.Çünkü bazen bir cümle yeter insana: “Yalnız değilsin.”
Bu sadece bir dergi değil, bu bir his birliği.
Katıl, çünkü burada seni anlayan birileri var.