“Het doel van kunst is niet om het uiterlijk vertoon, maar de innerlijke betekenis van dingen over te brengen.” — Aristoteles Gisteren herinnerde ik mezelf eraan wat kunst écht is. Ik stond bij Anouk in de zaal. Ze was allesbehalve gepolijst: rochelend, grofgebekt, schurend over het podium. Dansend zoals alleen zij dat kan en duidelijk makend dat ze niemand belangrijk vond, ook haar publiek niet. En toch… raakte het me. Haar stem, haar teksten, haar verhalen over eenzaamheid en strijd tegen alles wat haar tekortdoet, dwongen mij om stil te staan. Dat is kunst. Het prikkelt, schuurt en laat jou de betekenis invullen. Wanneer was de laatste keer dat iets jou zó raakte?