Kediler bazı filmlerde yalnızca evin bir parçası değildir; karakterlerin iç dünyasının aynası, bastırılmış duyguların sembolü, iyileşmenin başlangıç noktasıdır. Tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi… Sinemada kedi, insanın görmediği ama hissettiği şeyleri açığa çıkaran bir araçtır. Travma, kayıp, yalnızlık, umut, bağlanma, dönüşüm… Hepsi bir kedinin gözlerinde görünmez şekilde yansır. İşte bu temada kedi bir “objeden” çok daha fazlasıdır: İnsanın ruhunun kapı aralığı. Şimdi kedinin psikolojik sembol olarak parladığı filmlere yakından bakalım. 🎬 1. A Street Cat Named Bob (2016) Gerçek bir hikâye. Bob, hayatının dibe vurduğu bir adamın yeniden hayata tutunma sebebi oluyor. Kedi burada “iyileştirici figür” rolünde. Psikolojik Teması: Travma sonrası bağ kurma, yeniden doğuş, güvenin yavaş yavaş geri gelişi. Bob’un bakışı, insanın “Hayata dönmek istiyorum.” deyişinin karşılığı. 🎬 2. Inside Llewyn Davis (2013) Kayıp bir kedi, kayıp bir müzisyen ve kayıp bir ruh. Filmde kedi, Llewyn’in hayatındaki yönsüzlüğü ve tekrar eden döngüleri sembolize eder. Psikolojik Teması: Yön arayışı, geçmişle hesaplaşma, aidiyetsizlik. Kedi = insanın kendi gölgesine tutulan küçük bir ışık. 🎬 3. Harry & Tonto (1974) Tonto, yaşlı bir adamın yalnızlık yolculuğunda tek yol arkadaşıdır. Kedi burada, “hayatın son dönemindeki sessiz kabul”ü temsil eder. Psikolojik Teması: Yas, kabulleniş, yaşam döngüsüne teslimiyet. Kedi, insanın içsel sakinliğine açılan bir kapı gibi. 🎬 4. The Voices (2014) Karanlık bir kara komedi. Kedinin sesi, karakterin bastırılmış dürtülerini temsil eder. Psikolojik Teması: İçsel çatışma, vicdan ve dürtü arasındaki savaş. Kedi = gölge benlik. 🎬 5. Breakfast at Tiffany’s (1961) Holly’nin isimsiz kedisi, onun bağlanma korkusunun ta kendisi. Kediye isim vermemesi bile “ben kimseye ait değilim” duygusunun bir yansımasıdır. Psikolojik Teması: Yakınlıktan kaçınma, özgürlük yanılsaması, aidiyetsizlik. 🧠 Bu Temanın Derin Anlamı: Kediler sinemada psikolojik bir aynadır çünkü:

İstanbul’un sokaklarını en iyi kim anlatır biliyor musun? İnsanlar değil… Kediler. “Kedi” belgeseli; İstanbul’un ruhunu, insanlarla hayvanların arasındaki görünmez bağı, eski mahalle kültürünün sıcaklığını öyle güzel işliyor ki izlerken hem gülümsüyorsun hem duygulanıyorsun. Belgeselde her kedi ayrı bir karakter: - Kimi sokakların bilgesi, - Kimi mahallenin dedikoducusu, - Kimi kalbine dokunan bir misafir, - Kimi de gerçek bir hayatta kalma sanatçısı… Her kedi, İstanbul’un başka bir yüzünü gösteriyor. Mutfaklardan balıkçı tezgâhlarına, vapur iskelelerinden çatı aralarına uzanan bu yolculuk, aslında şehirle yaşayan tüm canlıların ortak hikâyesi. Üstelik belgesel sadece sevimlilikten ibaret değil; kentin dönüşümünü, insanların kedilerle kurduğu küçük ama anlamlı bağları, kediye bakmanın aslında bir kültür davranışı olduğunu inanılmaz dürüst bir dille anlatıyor. YouTube’da belgeselden sahneler, klipler ve bölümler bulunuyor — izlemek için mükemmel bir fırsat. Eğer kedilerle ilgili bakış açını genişletmek, biraz gülümsemek, biraz da “ah İstanbul…” demek istiyorsan mutlaka izle. Belgeselde seni en çok etkileyen kedi karakteri hangisiydi? Ya da daha önce izlemediysen: En çok hangi tür kedi hikâyesini merak ediyorsun?

Eşlerimizin hayvan fobisinden dolayı çocuklarda mutlaka etkileniyor. Fakat bir gün bir yerde mutlaka bunu aşabiliyorlar. Bu günleri görmek güzel🤓

Aramıza hoş geldiniz @Melek Öz.

Kedilerin isimleri hiç tesadüf değil. Bazen bir bakışta gelir, bazen günlerce düşünüp karar veremeyiz, bazen de evin en küçük üyesi tek cümleyle herkesi susturur. Bizim ilk kedimizin ismi tam olarak böyle ortaya çıktı. O zaman oğlum 4 yaşındaydı. Küçük, kararlı ve ikna edilmesi imkânsız yaşlar… Kedi için farklı isimler düşündük, listeler yaptık, “şöyle olsun, böyle olsun” diye tartıştık ama sonuç hep aynı yere geldi: Oğlum bir isim söyledi ve başka hiçbir isme ikna olmadı. Biz yetişkinler uzun uzun düşünürken, o bir anda kararını vermişti. Çocukların o filtresiz, doğrudan kalpten gelen haliyle… Bazen gerçekten kedi isimlerini en iyi onlar koyuyor; biz de mecburen “tamam, peki” deyip teslim oluyoruz. İtiraf edeyim: İyi ki de öyle olmuş. Şimdi o isim, bizim evin hafızasında bir dönem, bir yaş, bir ses tonu, bir kahkaha olarak yaşıyor. Şimdi merak ediyorum, sıra sizde: 🐱 Senin kedinin ismi nasıl bulundu? Biraz anlatır mısın? İlk gördüğünde aklına gelen ilk kelime miydi? Bir filmden, kitaptan, şarkıdan mı geldi? Evdeki çocuk mu karar verdi, yoksa aile konseyi mi toplandı? Önce başka isim düşünülüp sonradan değişti mi? İsimler sadece “hitap” değildir; evin hikâyesine düşen küçük notlardır. Hadi anlat: Senin kedinin ismi hangi hikâyeden doğdu? 🐾